Ο μύθος " φταίνε οι αριστεροί για όλα "

Όντας αριστερός μια ζωή, νιώθω άσχημα ν’ακούω τόσες φορές αυτόν το μύθο και να μην παρεμβαίνω.
1) Αν η αριστερά (όπως και να εκφράζεται αυτή- ίσως θα ήταν καλύτερα να λέγαμε “η μη δεξιά”),θεωρηθεί σαν ηγέτιδα δύναμη της κοινωνίας και άρα σαν υπεύθυνη για την πορεία της, τότε θα μπορούσαμε να της αποδίδαμε τέτοιες ευθύνες. Όμως:
α) Η αριστερή αντίληψη ήταν υπό δίωξη επίσημα από το 1913 (”Το 1913 η εφαρμογή του μέτρου της εκτόπισης επεκτάθηκε με νόμο στα νεοκατακτηθέντα από τους βαλκανικούς πολέμους εδάφη και στράφηκε ιδιαίτερα κατά των σοσιαλιστών.” - ιστοσελίδα http://www.geocities.com/hliotro/gr/aistratis.htm).
Το 1924 η κατάσταση χειροτερεύει: “Το 1924 η κυβέρνηση Αλέξ. Παπαναστασίου, του λεγόμενου και “πατέρα της Δημοκρατίας”, εξέδωσε το διάταγμα “Περί συστάσεως εν εκάστω νομώ επιτρόπων ασφαλείας”, με το οποίο καθιερώθηκε επίσημα κι απροσχημάτιστα η εκτόπιση για πολιτικούς λόγους.” (στην ίδια ιστοσελίδα).
Μετά την ήττα της στον εμφύλιο και για τα επόμενα 30-35 χρόνια, η κατάσταση είναι τραγική:

“Με την έναρξη του Εμφυλίου οι διώξεις παίρνουν μαζικό χαρακτήρα. Στο δίκτυο των νησιών εξορίας προστίθενται η Ικαρία και η Λήμνος, ενώ ιδρύονται οι φυλακές της Γυάρου και τα στρατόπεδα εξορίας στη Μακρόνησο, τη Χίο και το Τρίκερι.”… “Κατά την περίοδο που ίσχυε ο θεσμός των εκτοπίσεων, δηλαδή μεταξύ 1928 και 1971, χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 29 νησιά του Αιγαίου ως τόποι εξορίας και φυλακής. Πρόκειται για τα νησιά: Άγιος Ευστράτιος, Αίγινα, Αλόννησος, Αμοργός, Ανάφη, Αντικύθηρα, Αντίπαρος, Γαύδος, Γυάρος, Θήρα, Ικαρία, Ίος, Κίμωλος, Κύθηρα, Λέρος, Λήμνος, Μακρόνησος, Μήλος, Νάξος, Πάρος, Σαμοθράκη, Σέριφος, Σίκινος, Σίφνος, Σκύρος, Τρίκερι, Φολέγανδρος, Φούρνοι, Χίος. Επίσης, για μικρότερο χρονικό διάστημα έχουν φιλοξενήσει μικρό αριθμό εξορίστων τα νησιά Άνδρος, Τήνος, Σύρος, Κύθνος, Μύκονος και Σκιάθος.
Από τα παραπάνω νησιά το μεγαλύτερο πλήθος κρατουμένων δέχτηκαν η Μακρόνησος, η Γυάρος, ο Αϊ-Στράτης, η Ανάφη και η Ικαρία.”
(Βέβαια η καταδίωξη των αριστερών δεν σταμάτησε καθόλου μέχρι την επίσημη κατάργηση του φακελώματος από το ΠΑΣΟΚ κάπου στα 1983, όχι πως μετά η αριστερά βρήκε ποτέ την ησυχία της, καθότι οι Πασόκοι δεν σταματούσαν να κυνηγούν κάθε φωνή που δεν συμφωνούσε με τις “σοσιαλιστικές” τους απόψεις.
Πρέπει να παρατηρήσουμε επίσης ότι οι τελευταίοι εξόριστοι γύρισαν στα σπίτια τους το 1974.)
β) Η αριστερά και οι αριστεροί δεν ήταν ποτέ στην εξουσία (με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα που μετείχαν στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας).
2) Είναι αποπροσανατολισμός και ανευθυνότητα τουλάχιστον να της αποδίδουμε μομφή για πράγματα που δεν πρέπει.
Αυτό ακριβώς έκαναν όσοι την καταδίωξαν.
3)Μπορούμε να της κάνουμε κριτική όση θέλουμε, αλλά έλεος, η κάθε κυβέρνηση, με τι άραγε ασχολείται?
Οι κοτσάνες για αριστερά άλλοθι κλπ να σταματήσουν παρακαλώ. Ποτέ και κανείς αριστερός δεν είπε να ανοίξουν τα σύνορα και να μπαίνει μέσα κάθε πικραμένος.
Αλλά κανένας αριστερός δεν ανέχεται την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Και σε τούτο -ευτυχώς- ξεχωρίζουν οι αριστεροί από κάθε μη αριστερό.